"Ik leerde dat er genoeg manieren bestaan om 'in de mode' te zijn zonder de planeet te vervuilen."
Juliet Bonhomme
Juliet Bonhomme is een Belgische upcycling en slow fashion influencer en oprichtster van The Upcycling Lab, een bedrijf dat upcycling workshops en advies aanbiedt. Ze wil vergeten, beschadigd of onverkocht textiel recycleren om het een nieuw leven te geven in onze garderobes. Met haar workshops wil ze de Brusselaars in contact brengen met de knowhow en creativiteit van het upcycling productieproces. Daarnaast werkt ze ook als consultant samen met modemerken om hun onverkochte producten te verweken tot geüpcyclede collecties.
MAD Brussels had een gesprek met Juliet Bonhomme.
Kun je jezelf en je project "The Upcycling Lab" even voorstellen?
"Mijn naam is Juliette Bonhomme, ik ben 27 jaar oud en ik woon in Brussel. Via mijn sociale media wil ik duurzame mode promoten. Na mijn studies Public Relations aan IHECS ben ik aan de slag gegaan bij de vzw The Lemon Spoon. Deze organisatie ondersteunt burgers en bedrijven bij hun transitie naar een ecologische en sociale aanpak. Na deze werkervaring heb ik in 2021 'The Upcyling Lab' opgericht. Met dit project wil ik onverkochte, beschadigde of vergeten stoffen een tweede leven."
"De workshops die ik geef zijn gericht op particulieren, bedrijven en scholen. Het idee is om mensen kennis te laten maken met het upcycling productieproces. Ik leer ze verschillende technieken aan om oude stoffen te hergebruiken. Mijn workshops draaien rond verschillende thema's zoals het maken van scrunchies, totebags, kleding, ... Naast de introductie tot het naaien wil ik de deelnemers ook inzichten bijbrengen over de tijdrovendheid van het maken van een kledingstuk. Veel mensen zijn zich namelijk niet bewust van de aantal uren en het daarbijhorende kostplaatje dat je steekt in het maken van kleding. Via 'The Upcyling Lab' wil ik mensen hier ook van bewust maken door de reflectie van deelnemers te delen. Dit doe ik op onze Instagrampagina en de website, maar ook door met jongerencentra bijvoorbeeld te praten over de impact van mode op onze planeet. Daarnaast zal ik binnenkort ook via een podcast deze boodschap kunnen verspreiden."
"Tot slot help ik ook merken en bedrijven als consulent. Dat stelt me in staat om merken te helpen hun onverkochte, beschadigde of vergeten voorraden te hergebruiken. Samen met hen ga ik op zoek naar ideeën die in overeenstemmen zijn met hun merk-DNA. We voeren het naaiwerk zelf uit in hun ateliers of via sociale en professionele integratieworkshops in België."
Hoe ben je in die slow fashion en upcycling wereld terechtgekomen? Wat was de aanleiding hiervoor?
"Ik kwam er voor het eerst echt mee in contact tijdens mijn werkervaring bij de Brusselse non-profitorganisatie The Lemon Spoon. Zij willen mensen ervan bewust maken om duurzame te consumeren. Ik heb ik mijn consumptiegewoonten op het gebied van voeding en schoonheidsproducten toen radicaal veranderd: minder afval, biologisch, lokaal. Maar wat voor mij het moeilijkst was toen om te veranderen was mijn aankoop van kleding. Ik was atlijd de fast fashion merken gewoon. Ik heb geleerd om mijn garderobe op een andere manier samen te stellen. Dit door tweedehands kleding te kopen, outfits te huren, te lenen van vrienden, te investeren in duurzame merken, ... Ik leerde dat er genoeg manieren bestaan om 'in de mode' te zijn zonder de planeet te vervuilen."
"Uiteindelijk heb ik 'The Upcyling Lab' opgericht tijdens de Covid-19 pandemie. Door de lockdown was tweedehandskleding kopen uitgesloten, want de kringloopwinkels waren gesloten. Daarom ben ik de naaimachine van mijn moeder gaan gebruiken om gordijnen, lakens, kleren en andere stoffen die ik thuis had liggen om te toveren tot nieuwe kleding. Zelf aan de slag gaan met kleding maakte voor mij de cirkel naar slow fashion rond. Ik kon mijn passie voor mode combineren met mijn verlangen om te stijden voor een duurzame wereld. Ik begon mijn creaties te posten op sociale netwerken en al snel namen organisaties contact met me op om workshops te organiseren en tutorials te maken. Van het ene kwam het andere en 'The Upcycling Lab' was geboren."
Beetje bij beetje lijkt de mode-industrie te evolueren naar een meer duurzame, ethische mode. Wat denk jij van deze evolutie?
"Consumenten zijn inderdaad op zoek naar waarden zoals transparantie. Ze willen zich niet meer schuldig voelen, ze willen een duurzame alternatief. Ik vind het geweldig om te zien dat er steeds meer projecten in deze richting ontstaan. Het is heel belangrijk om mensen in te lichten over het upcycling productieproces. Zodat ze kleding die ze niet meer mooi vinden of niet meer past niet weggooien, maar transformeren in een nieuw stuk. Het zou geweldig zijn als iedereen meedoet."
Zijn er meer 'eenvoudige' stukken om te upcyclen? En waarom?
"Ik denk dat een jeans of een katoenen shirt gemakkelijker te upcyclen zijn, omdat die stof vrij sterk is. Met jeans kun je bobs, fanny packs, clutches en zoveel leuke dingen maken. Ze kunnen eindeloos worden gerecycled. De meer synthetische materialen daarentegen, zoals polyester en zijde, zijn moeilijker te upcyclen."
Welk advies zou je geven aan mensen om meer duurzamer te consumeren?
"Waar ik mijzelf elke dag aan probeer te herinneren is dat de meest duurzame kleding de kleding is die we al hebben! Neem een stap terug om je eigen consumptie te analyserenen en maak de balans op van wat je hebt reeds hebt. Probeer je kleding opnieuw uit, vind ze opnieuw uit, upgrade je kleding door te upcyclen of nieuwe combinaties te bedenken. Tenslotte is het beperken van onze aankopen het belangrijkste."
"Stel jezelf de vraag Heb ik dit echt nodig?. En zo ja, geef dan de voorkeur aan tweedehands winkels, ga kleding huren of lenen van vrienden en familie. Als niets tweedehands je past, kan je je ook wenden tot duurzame en ethische merken, en investeren in mooie kwaliteitsstukken die lang meegaan, zoals Hopaal, MUD Jeans, Flamingos life of Patagonia."
