Stan Vrebos
Stan Vrebos
Wanneer efemere architectuur een ecologisch manifest wordt. Stan Vrebos stelt met het constant-project de ruimte en tijdelijkheid van bouwen in vraag. Met behulp van gehuurde materialen en recycleerbare verbindingsstukken onderzoekt hij de mogelijkheden van modulair design. Elke tijdelijke structuur wordt een duurzame oplossing die esthetiek en rationeel hergebruik van materialen met elkaar verzoent.
tan Vrebos, afgestudeerd als architect aan de KUL in Brussel, is een Belgisch scenograaf. Al heel vroeg richtte hij zijn aandacht op de scenografie van evenementen. In 2019 ontwierp hij de twee hoofdpodia van het Habitat Festival in Leuven, waarbij hij het potentiel van modulariteit en verhuursystemen verkende. Van 2018 tot 2023 werkte hij nauw samen met het HORST Arts & Music Festival voor de productie van architecturale en artistieke scenografie. Hij werkte met het festival samen aan verschillende projecten, variërend van de coördinatie en bouw van installaties tot het creëren van ondersteunende structuren voor kunst- en lichtinstallaties. Verder werkte hij reeds samen met RESET en ontwierp hij in 2023 scenografische projecten voor de evenementen van Nuits Sonores Brussels. Vanuit deze ervaring in installaties en scenografie, ontwikkelde Stan Vrebos zijn constant-project. Met dit project verkent hij efemere architectuur aan de hand van gehuurde materialen en 3D-geprinte verbindingsstukken van recycleerbaar PETG.
“Ik ben altijd gefascineerd geweest door modulaire bouwtechnologieën, maar ik heb gemerkt dat maar weinig spelers in de sector hun potentieel echt benutten.”
Stan Vrebos omschrijft zichzelf als een ontwerper die meerdere disciplines combineert - architectuur, scenografie en design - met een constante focus op modulariteit. “Ik ben altijd gefascineerd geweest door modulaire bouwtechnieken, maar ik heb gemerkt dat maar weinig mensen in het veld hun potentieel echt benutten." Zijn aanpak gaat veel verder dan enkel een functioneel gebruik van modulaire systemen. Hij streeft ernaar de grenzen ervan te verleggen door middel van experimenten en gedurfde innovaties, in het bijzonder via zijn 3D-verbindingsstukken, die hij “hacks” noemt. Deze voorliefde voor geavanceerde technologieën wordt weerspiegeld in zijn vaardigheid om innovatieve oplossingen te ontwikkelen. Hierdoor wordt elke tijdelijke structuur een evoluerende onderzoeksruimte en een concrete weerspiegeling van het potentieel van architectuur voor een duurzame toekomst.
Voor het HORST Arts & Music Festival werd Stan Vrebos gevraagd om technische ondersteuning te bieden en toezicht te houden op de bouw van vier podia van gerenommeerde architectenbureaus en kunstenaars als Leopold Banchini, Fala Atelier, Marc Leschelier en Brandlhuber. Deze installaties, die interageren met de locatie en het publiek, deden Stan Vrebos nadenken over hoe scenografie, verankerd in modulaire principes, niet alleen de evenementruimte transformeert maar ook de ervaring van de deelnemers verrijkt.
De eigenheid van het constant-project ligt in het gebruik van op maat gemaakte verbindingsstukken, lokaal geproduceerd en ontworpen voor een flexibele interactie met gehuurde materialen. Met behulp van standaard bouwmaterialen zoals gehuurde steigers, spanten en stutten in combinatie met 3D-geprinte verbindingsstukken van recycleerbaar PETG biedt Stan een herbruikbaar en transformeerbaar systeem aan. Met zijn project constant gaat zijn praktijk verder dan een eenvoudige tijdelijke constructie en wordt het een ecologisch manifest, mede omdat zijn project van nature voortdurend in ontwikkeling is. Het belichaamt een vloeiende en hernieuwbare architecturale taal, waarbij elke installatie zowel een ontwerp wordt als een verzet tegen het lineaire model van eenmalige consumptie.
Stan Vrebos werpt een heldere blik op de economische uitdagingen in zijn vakgebied en is zich bewust van de complexiteit van hedendaagse scenografie en de problemen die daarbij komen kijken. “Decorontwerp, vooral in de uitgaanscultuur, vereist ingenieuze oplossingen om meeslepende en unieke installaties te creëren. Deze context dwingt me om het beste uit elk materiaal te halen”. Deze realiteit houdt Stan echter niet tegen en moedigt hem aan om op zoek te gaan naar duurzame oplossingen. Zoals het hergebruiken van materiaal, waarbij niets verloren gaat en de levensduur van elke constructie wordt verlengd. De verbindingsstukken die hij ontwikkelt zijn ontworpen om de traditionele levenscyclus van de bouw te overstijgen. Zijn verbindingsstukken laten hem toe om materialen, gevonden op bouwterreinen of op schrootplaatsen, te hergebruiken in zijn architectuurpraktijk. Zo stel Stan een nieuwe visie op scenografie voor, die creativiteit stimuleert op een duurzame manier.
De ambitie van Stan Vrebos beperkt zich niet tot materiële productie, het constant-project heeft ook een sociaal en educatief doel. Naast de commerciële betekenis stelt zijn project een toegankelijk model voor dat bouwen voor iedereen mogelijk maakt zonder ingewikkeld gereedschap of intimiderende vakkennis. Stan geeft naast zijn eigen projecten ook workshop binnen de context van het collective Temporary Pleasure. Met die workshops wil hij anderen aanmoedigen om zich een architectuur voor te stellen die bevrijd is van traditionele beperkingen en waar hergebruik een creatieve en geëngageerde aanpak is. Zijn visie op modulariteit is niet louter technisch, maar wordt een vector voor sociale verandering, die een nieuwe manier van denken over ruimte en menselijke interactie aanmoedigt. Vanuit dit perspectief is modulariteit niet slechts een hulpmiddel; het wordt een doel, het herdefinieert de geschiedenis van circulaire architectuur waar elk element een verhaal vertelt.